To umowa, na mocy której darczyńca dokonuje bezpłatnego przekazania danego składnika swojego majątku na wybraną przez siebie osobę – obdarowanego, który darowiznę tę przyjmuje. Oświadczenie darczyńcy musi być złożone w formie aktu notarialnego, jednakże umowa zawarta bez zachowania tej formy jest ważna, o ile przyrzeczone świadczenie zostało już wykonane.
Jednakże zasada ta nie dotyczy umów, dla których ważności przepisy szczególne wymagają zachowania określonej formy dla oświadczeń obu stron – a takimi są, między innymi, umowy darowizn: nieruchomości, praw użytkowania wieczystego czy spółdzielczych własnościowych praw do lokali.
Darczyńca może w treści umowy darowizny zawrzeć polecenie, które polega na nałożeniu na obdarowanego obowiązku określonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem.
Darczyńca może odwołać darowiznę, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Darowizna nie może być odwołana z powodu niewdzięczności, jeżeli darczyńca obdarowanemu przebaczył. Jeżeli w chwili przebaczenia darczyńca nie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdy nastąpiło z dostatecznym rozeznaniem.
Spadkobiercy darczyńcy mogą odwołać darowiznę z powodu niewdzięczności tylko wtedy, gdy darczyńca w chwili śmierci był uprawniony do odwołania albo gdy obdarowany umyślnie pozbawił darczyńcę życia lub umyślnie wywołał rozstrój zdrowia, którego skutkiem była śmierć darczyńcy. Darowizna nie może być odwołana po upływie roku od dnia, w którym uprawniony do odwołania dowiedział się o niewdzięczności obdarowanego.